Buketinoykusu

Bana göre bir ülkenin asgari ihtiyaçları: Okumayı sevdiren öğretmenler  Bilimi su içer gibi okutan yazarlar İnsanları sevmeyi öğreten anne babalar Onlara destek olan psikologlar Başarıları kıskanmayan, birbirini yücelten arkadaşlar Sorulara yılmadan cevap veren,  Sorunları kimseyi yalnız ve desteksiz bırakmadan çözen, Birbirinin elini tutup yücelten koca bir toplum Zor zamandan geçen kim varsa beklemeden yardımına koşan Etrafını görmek için büyük felaketlere ihtiyaç duymayan, Olgun bir toplum Vermenin ve paylaşmanın nefes almak kadar doğal olduğunu Kalbine kazımış bir toplum  Acıları, başarıları, ihtiyaçları gören gözler, duyan kulaklar,  Kirletmeden anlatan yayıncılar Haksızlıklara vakit kaybetmeden cevap veren adalet  İnsanı insana anlatan, en derin duyguları paylaşan Yazarlar çizerler şairler müzisyenler Şu tuğlayı koymasam da olur, cebim her şeyden önemli demeyen Her meslekten işinin ehli insanlar Yine de olur ya insan hatasını denetleyen,  Dünyaları versen imzasını satın alamayaca

  Elimi tut, çıkalım bu karanlıktan Senin dizin yara benim boğazım düğüm  Bir nehir su içelim  Çatlamış yollar da dudaklar da bizim  Gitmesek de görmesek de  O köyler… bizim  Üç kıtanın valsine ayak uydurma zamanı Takılıp düşmeyeceğiz bir daha asla,  Söz verdiysek sesimizi duyanlara Bu dans bizim Al kepçeyi gönül besleyelim Mutfağımız geniş,  Bin kitap daha getirelim  Dağlar kadar sorulara,  Sevgiyle sarılmamış bir tane çocuk kalmasın,  Tüm canlar, bizim  Elimi tut, çıkalım bu karanlıktan  Korkma,  Bir deniz kenarında ufka bakacağız  Ilık rüzgarın sesi kulağımızda,  Yorgunluğumuzu atacağız  Kalbimiz güneşten sıcak,  Sesimizi duyanlara sesleneceğiz:  Sözümüzü tuttuk,  Gelecek bizim